|
Στίχοι: Βασίλκα Πέτροβα- Χατζηπαπά
Μουσική: Αμελοποίητα
Πού τάχα να πηγαίνει ο χρόνος
σα σβήνουνε τα φώτα των στιγμών
και την ουρά του αιθέρια παρασύρει
το παρελθόν
που λέγεται ζωή;
Μπορεί και σαν ακτίδα αόρατη
ή και δόνηση πραϋντική
το εύθραυστο να διαβαίνει τείχος
εκεί που η ανάσα μας παγώνει;
Και ύστερα αναστοιχίζεται
με τη σειρά,
με μεγαλείο
και πόνο
περιμένοντας εκεί
να τον προφτάσουμε;
|
![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | | Στατιστικά στοιχεία | | ![](skin/images/spacer.gif) | | Δημοφιλία: - Αναγνώσεις: 199 Σχόλια: 0 Αφιερώσεις: 0
| | ![](skin/images/spacer.gif) | | | | ![](skin/images/spacer.gif) |
|