Προσπαθώ να εισχωρήσω μεσ’ στο ποίημα
Μου αντιστέκεται
Προσπαθώ να τρυπώσω στο ποίημα
Μπετόν αρμέ
Έφερα το τρυπάνι μου
Πέρασα με το πλάι
Αταβιστική εικόνα:
να περνάω το κάγκελο
ανάμεσα στο ένα σπίτι και το άλλο
κλειστοφοβία παιδιόθεν.
Μπήκα, πέρασα, καλώς τη να.
Εδώ όμως δε με ξέρουν,
δε μ’ αγαπάνε
δε με θέλουν.
Στύλωσα τα πόδια,
στύλωσα το μυαλό
όρθωσα το βλέμμα,
Είμαι εδώ κα θα μείνω,
Να το πάρετε απόφαση.
Το ποίημα μού ανήκει.
Πήγα να βρω τους παιδικούς μου ποιητές,
Με πρόδωσαν σαν άντρες.
Είπα: κοντά τα χέρια σας:
Είμαι κομμάτι απ’ τη σάρκα σας
Το σώμα μου μού ανήκει,
Το πνεύμα μου σας απορροφά σαν σφουγγάρι,
Ανυψωθείτε για να με συναντήσετε στη στέρνα
Με τις ροζ και άσπρες πικροδάφνες.
Αν γίνετε άξιοι μου.