Χλώμιανε χλώμιανε η γαρδένια
Και τα χαμόγελα μαρμάρωσαν στους δρόμους
Όπως μέσα στην απουσία μαρμαρώνει
Το πρόσωπό σου αγαπημένη
Για να υπάρχεις και να μην υπάρχεις
Για να πεθαίνεις και να μην πεθαίνεις
Πώς όμως να πεθάνεις μπορείς
Πώς μίλησέ μου
Αφού υπάρχει ένας ουρανός που σε κοίταξε
Ένα πέτρινο σκαλοπάτι που πάτησες
Αφού υπάρχω ακόμα κι εγώ
Σακάτης και οδοιπόρος μες στη νύχτα
Για να σε ζω να σε προσέχω
Την πάχνη να μαζεύω από τα μάτια σου
Και να την κάνω τραγούδι