Με τον κύκλο του ισημερινού
σφιγμένον στη μέση της σαν ένα μικρούλικο σύμπαν
η μαύρη, νέα γυναίκα
βαδίζει αγέρωχη, ντυμένη το διάφανο φιδίσιο της φόρεμα.

Στεφανωμένη με φοινικόφυλλα,
μια θεά που πάτησε μόλις στη γη,
φέρνει την πρωτόφαντη λέξη,
τους δυνατούς γοφούς,
τη φωνή, το δόντι, την ορμή και το μέλλον.

Κοχλάζει το νεανικό αίμα
κάτω απ’ την όμορφη φρέσκια της σάρκα,
και το ακούραστο πόδι
στου τυμπάνου το βαθύ μονοπάτι.