Τα λόγια που πολύ γυρέψαμε
τα λόγια που δεν ευτύχησαν τα μάτια μας ν’ ακούσουν
τα κρατάμε πάντα στη μέσα μας καρδιά
με ένα μικρό φυλαχτό από ανεκπλήρωτο
Κόπου κάπου τα βγάζουμε στον ήλιο
να δούμε αν έχει αλλοιωθεί το χρώμα ή το σχήμα
από τις τόσες προσευχές μας
από την τόση ευθυγράμμιση της σκέψης
στις θλιβερές γεωμετρίες του καιρού

Έχουν πληθύνει τόσο πια τα σχήματα
με τις οξείες καμπύλες
Πονάνε όλοι οι κύκλοι
που δε γίναν αγκαλιές