0 δρόμος πηγαίνει εκεί που πηγαίνεις εσύ
το σώμα σου μουσείο του χρόνου
άνεμοι και θραύσματα ταξιδεύουν
οι φυλές που σε γέννησαν το κατοικούν
η άβυσσος πατρικό σου σπίτι αποικία ονείρων
αδέσποτα μονοπάτια με θέα το απροσπέλαστο
κι εκείνη η λαχτάρα ν’ αντέξεις
η χαρά και τη λύπη.

Έξω ήταν πάντα το ναυαγοσωστικό της νύχτας
ίο ωάριο του έρωτα δραπετεύει από μακριά
η απατηλή εφηβεία του θαύματος συμβαίνει
άγρυπνά από σελίδα σε σελίδα.