Τις πληγές σου προσκυνώ
με τον πόνο σου πονώ
Γεια σου σύντροφε απ’ το Άραξ
που `σαι μες στη φυλακή
Κάποια μέρα στο κελί σου
Θε να μπει κι η Κυριακή

Ζήτω, ζήτω, το σπαθί του Νιζτέχ φεγγοβολεί
Ζήτω, ζήτω, και θα δεις και τον Τσάρο στο κελί

Τις πληγές σου προσκυνώ
με τον πόνο σου πονώ
Σε φοβήθηκε ο Τσάρος
και σ’ εξόρισε μακριά
μα μη σκιάζεσαι και φτάνει
κι η δική μας η σειρά