Σε δανεικό και ανύποπτο

απ’ τη ζωή μου χρόνο

στο ερώτημα μιας χειραψίας ατέλειωτης

η αγάπη μου έπαιξε το τελευταίο της

χαρτί

από τότε στις άχρωμες μέρες

ξαναπερπάτησα γυρεύοντας

του εαυτού μου

την οίηση

απόψε οι αντιστάσεις εξασθενούν

η αγωνία εκτροχιάζεται

ξυράφι στο πρόσωπο της νύχτας

που μορφάζει

αγέλη ίσκιων σπαθίζει

το κενό

για την αλήθεια ψάχνω

ψέμα και υπεράσπιση