Όλα είναι απλά.
Αρκούν εκατό χρόνια κι ένα απόγευμα
Να διπλώσω στα τέσσερα τα μάτια
Στη μέσα τσέπη του μπουφάν
Έτσι για να δεις
Παρ’ όλη τη βροχή που συστηματικά ξεσπούσες
Ήμουν πάντα στεγνή
Είναι για να υπάρχουμε
Έρημοι που θέλουμε τον άλλον.