Κάθε χρόνο τέτοια μέρα
Οσμίζεται τη γεύση των δακρύων
Κρατά μύρο και λιβάνι
-φοβού τους νεκρούς και δώρα φέροντες-
Καλά μας τα ´λεγε ο Κυριάκος
πως
κάθε χρόνο τέτοια ώρα
Μασώντας τα ματόκλαδά μας
Ο Τειρεσίας
νίβει τις πληγές του
Και περνούν τρισάγια τα χρόνια
Τόσα πολλά
που πάντα αναρωτιέμαι
Αν ήταν όλα δικά σου.