Επέστρεφε στην όμορφη αθωότητα
στο παραμύθι Σεβάχ θαλασσινός
ν´ ανταμώσεις τη μνήμη την παλιά
το χρώμα του αίματος στο κύμα
τη φωνή δίχως προσωπείο
καραμέλα σε ακηλίδωτο στόμα

Που όταν θ´ αγγίξει ξανά υφάλους-χείλη
αυτά θα καπνίσουν
φωτιές

Αν φύτρωναν λουλούδια από σκάγια στα βράχια
θα ήσουν εσύ.