Πείτε στον τρόμο να κατέβει
από το άτι του
ότι θα λείψω
δεν μπορεί πια
να με σύρει στο κρεβάτι του
έχω ανασύρει το προσωπείο που φορούσε
αποξηράθηκαν οι κάκτοι
στο τοπίο που αλυχτούσε
οι ασπάλαθοι απέμειναν χωρίς αγκάθι
η εποχή του έχει λήξει
την κατάπιε αμετάκλητα η πλήξη

Δάκρυα, μετέωρες, δειλές χειρονομίες
ίσως μένουν
μένει κι εκείνη η ασάφεια
η στέρηση η μη εντελής
η ματαίωση εν τέλει
είναι πράγματα που μάς θέλουν να τα κάνουμε
χωρίς να ξέρουμε γιατί

Ευσυγκίνητη που είναι σήμερα η θάλασσα
αφουγκράστηκε ήρεμο φλοίσβο
η ευμένεια
οδεύει να ελλιμενισθεί