Περπατούσε σαν έντομο
που βρίσκει το δρόμο
με σιγουριά μυστήρια
ένα λευκό χαμόγελο
μοναδική αποσκευή
κουβαλούσε
απ τα παιδικά του χρόνια
ως τα σήμερα

Με τον καιρό
είχε αποκτήσει
την ικανότητα να σβήνει
να μοιάζει άψυχος
σχεδόν διάφανος
να χάνεται απ’ το βλέμμα
του ομίλου
έπιανε τόσο λίγο χώρο

Μια σταγόνα σιωπής
που κολυμπούσε
σε μια θάλασσα θορύβου