Ε και λοιπόν
πως έγινα τόσο ευαίσθητη
τι περισσότερο να προσφέρω μπορώ;

Ε και λοιπόν
πως έγινα τόσο τρωτή
πόσο περισσότερους ανθρώπους να πείσω είν’ δυνατό;

Πως έγινα τόσο ευάλωτη
πόσο περισσότερους ανθρώπους
να χωρέσω χρωστώ;

Θεέ μου κι έχουμε τόσο ανάγκη
ο ένας τον άλλο οι άνθρωποι
Θεέ μου κι όμως οι άνθρωποι δεν είναι διέξοδος
αργά ή γρήγορα
ανακαλύπτεις ένα καινούργιο αδιέξοδο

Δεν υπάρχει άλλος δρόμος
καθίστε να κουβεντιάσουμε
χαμηλόφωνα
μελετώντας το νόμο
χωρίς μικρόφωνα
ζεσταίνοντας τα χέρια μας αθόρυβα
απάνω απ’ τη δειλή φλόγα της ελπίδας
μόνο έτσι μεταβάλλονται τα πράγματα
και γίνονται απλά όμορφα κι ώριμα

Δεν υπάρχει άλλος δρόμος
καθίστε να κουβεντιάσουμε
χαμηλόφωνα
ίσως μερώσει ο πόνος

Άλλο επιχείρημα δεν έχω
για να σε πείσω
έξω απ’ την αποτυχία μου

Άλλη απόδειξη δεν έχω
για να σε πείσω
έξω απ’ την ήττα μου

Άλλο εγχείρημα δεν αποτολμώ
Και δεν είναι ούτε σοφό

Κι απέχω