Την ώρα που σταμάτησε η βροχή
πικρό το δάκρυ κύλησε στο χώμα
Νοτισμένο χώμα
έμοιαζε η ψυχή
την ώρα που σταμάτησε η βροχή

Κι άρχισε το δάκρυ μου
το δάκρυ μου να τρέχει
κι άρχισε να βρέχει
πάλι απ’ την αρχή
Την ώρα που σταμάτησε η βροχή

Την ώρα που `χε ανοίξει ο ουρανός
εκλείσανε τα χείλη τα δικά σου
σύννεφο η ματιά σου
κι ο λόγος κεραυνός
την ώρα που `χε ανοίξει ο ουρανός