Παλεύω κάθε τόσο με τη μνήμη
τυμβωρυχώ ξεχασμένα κιτάπια τα ξαναδιαβάζω
κείμενα ερωτικά για πλάσματα που ίσως ποτέ δεν μάθαν
τι ενσωματώθηκε για χάρη τους σε τρυφερά στιχάκια.

Άλλοτε φωτογραφίες της άνοιξης του `67 στα μπλόκια
εδώ στην Καβάλα με τον Μάκη και τον Γιάννη στους Φιλίππους
χημικοί πια σ’ εργοστάσια γιατροί με ειδικότητα
διορισμένοι μια για πάντα.

Κι όσο αναδιφώ άλμπουμ, λευκώματα γυμνασιακά
όσο κι αν ξέρω πόσο ο Δημήτρης αίφνης ξέχασε
το ένορκο παγκάκι της τότε νέας παραλίας
κάθε φορά η μνήμη κατά κράτος με νικάει.