|
Στίχοι: Δημήτρης Παπαδίτσας
Μουσική: Αμελοποίητα
Εγώ σου μιλάω με δαχτυλιές σολ η μι η λα
ματιάς αφής κι ανάμνησης
φωτιάς η δέντρου.
Το νέφος εκεί μας τυλίγει
η μας κόβει στη μέση
μας κόβει απ’ την ανατολή στη δύση
κόβει τη νύχτα των ποδιών η των χεριών
σε αφανισμό φωτισμένο.
Αν δεν είναι φως το χέρι σου στα μαλλιά μου
τι είναι;
Το ερώτημα μισανοιγμένο πλέει νυχτιάτικο νούφαρο
που γεννήθηκε μόλις πέθανε
η δεν το φύτεψε το τίποτα
το τίποτα που φύτεψε το τίποτά του στα λυγερά ανηφόρια
της οδύνης.
Ο κρατήρας μου καπνίζει
τ’ αναμμένα χέρια σε περπατάνε.
Φυτρώνω η φυτρώνεις πέντε η πέντε δέκα δέντρα
κι όλα έχουν γίνει δάσος
που δεν μένει χωρίς φεγγαρόφως
χωρίς πάχνη η μάτια φτερωτών.
|
![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | | Στατιστικά στοιχεία | | ![](skin/images/spacer.gif) | | Δημοφιλία: - Αναγνώσεις: 276 Σχόλια: 0 Αφιερώσεις: 0
| | ![](skin/images/spacer.gif) | | | | ![](skin/images/spacer.gif) |
|