Κατέθεσα τις απέλπιδες
δικαιολογίες μου
για εκείνο το δάνειο
καταναλωτικής πίστης στο ανέφικτο.
Όχι σπουδαία πράγματα, μην φανταστείς.
Για τα απαραίτητα πρόκειται!
Με τέτοια ανεργία
που πλήττει το «αύριο»
θαρρείς πως αντέχω το έξοδο
για ένα όνειρο προς το ζην;
Ανέβασε το κόμιστρο και η αδυναμία...
Ευκαιρία βρήκε να αισχροκερδήσει
από την ανάγκη μου.
Για ένα χιλιόμετρο
-τόσο θέλει να κατηφορίσει τη λεωφόρο
κι ύστερα πίσω στα εφ’ ω ετάχθη-
μου ζητάει
υπέρογκα ποσά περηφάνιας
να της καταβάλω σε κέρματα.
Βλέπω ακόμα κρατάς
εκείνη την επιχείρηση τοκογλυφίας
και προσφέρεσαι να με πιστώσεις.
'Ωδυνεν όρος η τελευταία σου προσφορά.
Πώς να σε εμπιστευθώ;
Ακόμα ουρλιάζω
γεννώντας τους «τόκους» της.