Όταν αποφάσισες να σκοτώσεις τη μοναξιά μου
σου είπα πως δε χρειάζεται, την έχω συνηθίσει πια
Με κοίταξες και μου `πες
εμένα θα με συνηθίσεις περισσότερο

Κρατούσες καλά τα μυστικά του έρωτα
Ωστόσο σου παράδωσα την αδικαίωτη νιότη μου
για να βάλεις τα θεμέλια στης ψυχής μου το μέλλον
Τα θα σου στεγνώσανε κι έφυγες

Κι απόμεινα εγώ στα περίχωρα της Ιεριχώς
να συντηρώ μια αθετημένη υπόσχεση