Παραπονιέμαι στο ντουνιά και το παράπονο μου,
βουρκώνει μάτια, που θωρούν τον άδικο χαμό μου,
βουρκώνει μάτια, που θωρούν τον άδικο χαμό μου.

Κατάφερες να σ’ αγαπώ, μα τώρα μού `χεις φύγει,
κι ένα πικρό παράπονο τα στήθη μου τα πνίγει,
κι ένα πικρό παράπονο τα στήθη μου τα πνίγει.

Παραπονιέμαι στο ντουνιά, ώσπου να ξεψυχήσω,
κι ύστερα το παράπονο στο τάφο μου θα κλείσω,
κι ύστερα το παράπονο στο τάφο μου θα κλείσω.