Όταν μου ΄λέγες «έλα»
και δεν ρώταγα πότε
σ’ αγαπούσα και τότε
και για μέρες και νύχτες
όταν ήμουν απούσα
στα κρυφά, σ’ αγαπούσα
κι όταν είπα γι’ ανθρώπους
σαν και σένα δεν κλαίω
σ’ αγαπούσα, στο λέω.

Μα η αγάπη δεν είν’ έτσι
δεν ξέρω τι, μα όχι αυτό
δεν ξέρω πως, μα όχι έτσι.

Όταν φώναζα τέρμα
κι ότι πήρες χαλάλι
σ’ αγαπούσα και πάλι
κι όταν μ’ άγρια λόγια
την καρδιά σου τρυπούσα
ε λοιπόν, σ’ αγαπούσα
κι όταν έβλεπα μίσχους
κι είχαν φύλλα τριάντα
σ’ αγαπούσα για πάντα.