Παλιό μου ρούχο το κορμί
στην κόλαση να πλύνω
τον πόνο να ξεπλύνω
να σβήσω τη γραμμή
που καθρεφτίζεται η ψυχή
μες το βαθύ πηγάδι
τόσο κοντά στον Άδη
στου κόσμου την αρχή.

Άγριο χάδι κέντρωσα
σ΄άγριο σώμα πάνω
και σαν δεντράκι πέτρωσα
και θέλω να πεθάνω
με σένα τι θα κάνω.

Γύρω στ’ αδράχτι η κλωστή
φιδιού πουκαμισάκι
το πιο γλυκό φαρμάκι
το πήρα με φιλί
κι η πεταλούδα θα πιαστεί
στον μίτο της αράχνης
τον έρωτα που ψάχνεις
γυρεύουνε πολλοί.