Πλαστική Ιουλιέτα
κούκλα από γυαλί, η καρδιά μου για σένα χτυπάει
φαντασμένη κι ηλίθια που με ύφος κριτή
για τις τάσεις της τέχνης μιλάει

Και εγώ γράμματα στέλνω ταπεινός θαυμαστής
και προσφέρομαι αν θέλεις να παίξεις
Και ίσως μέσα απ το τσούρμο των μνηστήρων σου εσύ
το φτωχό ποιητή να διαλέξεις

Κάνω κύκλους θριάμβου σε στέκια γνωστά
κι έτσι ο κύκλος μου θα σε γνωρίσει
τι κι αν πουν οι εχθροί πως για μια ακόμα φορά
η ομορφιά το πνεύμα έχει νικήσει

Πλαστική Ιουλιέτα
πλάσμα από γυαλί,
η καρδιά μου για σένα πονάει
κι ας το ξέρει πως όσο κι αν στριμωχτεί
στη δικιά σου απλά δε χωράει

Και το αστείο μου μούτρο ακουμπάω στο γυαλί,
τ’ αραιά μου εσύ νιώθεις τα γένια,
Τι με σένα κανείς άλλο να μοιραστεί παρά λίγη χρυσή φωτογένεια

Στα όνειρα μου κοιμάσαι δίπλα μου σαν μωρό
και το δάχτυλο έχεις στο στόμα
θα σε φάω ζωντανή κι ας κλάψω μετά
στα νεκρά σου διάφανα πόδια

Πλαστική Ιουλιέτα
η καρδιά μου για σένα χτυπάει
γιατί είναι και εκείνη σαν και σένα λειψή
πεταλούδα απ’ το φως που μεθάει