Ξενιθιά δεν είμαι γιος σου, κι όμως μ’ έκανες δικό σου
και η μάνα μου με κλάμα, να γυρίσω κάνει τάμα

Πως να φύγω Θεε μου πως, απ’ τα ξένα ο φτωχός
Που’ χω στα φτερά πληγές, από χίλιες μαχαιριές

Μια ξενιθιά μια φυλάκη, μια μάγισσα η ζωή μου
που με αλυσίδες και σχοινιά, έδεσαν την ψυχή μου

Είμαι μες τους ξένους ξένος και από όλους ξεχασμένος
και γυρεύω μια πατρίδα με τσ’ αγάπης την πυξίδα

Μια ξενιθιά μια φυλακή, μια μάγισσα η ζωή μου
που με αλυσίδες και σχοινιά, έδεσαν την ψυχή μου