Φίλε ρωτάς και θα σου πω πάλι τα ίδια
Η ξενιτιά κρυφά μας πήρε τις στιγμές
Κι αν λες μας έκανε σαν πόρνη τα χατίρια
Λήστεψε χρόνια απ’ τη ζωή μας… τι τα θες
Αν μ’ αγαπάς… μη με ρωτάς ξύνεις πληγές

Κι αν η καρδιά μου μ’ έμαθε
κουράγιο να `χω
είναι που έζησα …
ναυάγια στο χθες…Σ
την ίδια θάλασσα
παλεύω σαν τον βράχο
με τις φουρτούνες…
και με χίλιες μοναξιές…

Φίλε περάσαμε κι οι δυo μας τρικυμίες
στον ξένο τόπο ήπιαμε θολό νερό
κι αν έχεις νιώσει τι σημαίνει νύχτες κρύες
όταν σου λέει η ψυχή σου ως εδώ
μη με ρωτάς… μαύρο πουκάμισο φορώ