Εψές κινησα σ’ όνειρο να πάω στην Πατρίδα,
New York - Αθήνα, ναυαγός απάνω σε σανίδα,
χρόνια εκατό ταξίδευα, σκαρί μισοπνιγμένο
στης Ιστορίας το ψηλό το κύμα τ’ αγριεμένο:

Σμύρνη Αϊβαλί Εσκι-Σεχίρ Ικόνιο Μηχανιώνα
Γουδί Πλαστήρας Μεταξάς Καλπάκι, Πίνδος, Γκιώνα
Γράμμος και Βίτσι Βάρκιζα Αη-Στράτης Μακρονήσι
Πατρίδα μου ανοιχτή πληγή ποτέ που δε θα κλείσει,

σαράντα οργιές η ερημιά σαράντα οργιές το κύμα
ποιος να σε καταράστηκε φυλή μου να `σαι θύμα,
Δημοκρατία στ’ απόσπασμα χούντα Πολυτεχνείο
ωχρή μεταπολίτευση ελπίδες στο ψυγείο

Βγήκα γλυκά απ’ τ’ όνειρο, μπροστά μου μαύρο χιόνι
εφτά παιδιά απ’ τα Εξάρχεια και δέκα οικοδόμοι
σαράντα οργιές η ερημιά σαράντα οργιές σκοτάδι
και πήγαινα σαν ναυαγός στην κόλαση του Άδη.