Έχω κάτι μαύρο στο μυαλό.
αλλά δε μιλάω γι’ αυτό.
Κάτι που καίει τον μικρό μου εαυτό.
αλλά δε μιλάω γι’ αυτό.

Μία δίψα που δε σβήνει ούτε λεπτό,
παρωπίδα στο πεδίο τ’ οπτικό.
Είναι ταμπού, είναι κακό.
Κι έτσι δε μιλάω γι’ αυτό.

Να κολυμπάω στο νερό, έμαθα από μικρός.
Μα βουλιάζω στη στεριά, τώρα που μεγάλωσα.
Είχα πάτημα γερό, μα το γέλιο πια πικρό.
Έφαγα τη μαχαιριά, τη πληγή μου μπάλωσα.

Είναι κάπως καταθλιπτικό
αλλά δε μιλάω γι’ αυτό.
Έχω άρρωστο το ψυχισμό
αλλά δε μιλάω γι’ αυτό.

Τα χέρια μου τα δένει με ιστό
κρύβω το γέλιο κάνοντας χαμό.
Είναι ταμπού, είναι κακό.
Κι έτσι δε μιλάω γι’ αυτό.