Θα φυτέψω ένα κρίνο και μια βιόλα γιασεμί,
θα τα `μνόξω, την αγάπη να `χουνε παντοτινή.

Κι ύστερα θα τα χωρίσω, αν αντέξουνε να δω
ή του χωρισμού μαράζι τα ξεράνει και τα δυο.

Γιατί ήμουν ένας κρίνος κι είχα ένα γιασεμί,
κι όρκο δώσαμε στη ζήση και στο θάνατο μαζί.

Μα `ρθαν μπόρες και χειμώνες, λιγοψύχησε πολύ,
πως θα φύγει μακριά μου αποφάσισε να πει.

Στάσου, μην αλαργοφεύγεις, στο χειμώνα μη δειλιάς,
θα `ρθει άνοιξης αγέρι, και θα φύγει ο χιονιάς.

Μα `φυγε σε ξένα μέρη, άλλη μπόρα πριν να `ρθει
κι άφησε τον κρίνο μόνο, να παλαίψει ή να χαθεί.

Τώρα που `φυγε ο χειμώνας, ποιος να ξέρει, γιασεμί,
αν μαραίνεσαι ή μυρίζεις, κάποιος πρέπει να μου πει.

Θα φυτέψω ένα κρίνο και μια βιόλα γιασεμί,
κι αν το γιασεμί ριζώσει, ναι, κι αυτή θα ξαναρθεί.