Σε αγάπησα, επήρα όρκο στ’ όνομά σου
και σου ζήτησα μια γωνιά μέσ’ στην καρδιά σου,
όσα ζήσαμε τώρα σβήνεις
άπονε σκληρέ πού μ’ αφήνεις.

Όσα χρόνια κι αν περάσουν
όπου και αν ζεις
την δική μου την αγάπη
θα τη νοσταλγείς.

Με μαράζωσες, μ’ έλιωσες σαν το κεράκι
και με πότισες πικρό φαρμάκι.
Τώρα δεν ζητάς τα φιλιά μου
και έμεινε ορφανή η αγκαλιά μου.

Όσα χρόνια κι αν περάσουν
όπου και αν ζεις
την δική μου την αγάπη
θα τη νοσταλγείς.