Μην κλαις, μη χύνεις δάκρυα, μη σπάζεις και χτυπιέσαι,
μανούλα μου δε φταίω `γω και μη με καταριέσαι,
μανούλα μου δε φταίω `γω και μη με καταριέσαι.

Η αδελφή μου ήθελε, για να με ξεφτιλίσει,
γι’ αυτό γλυκιά μανούλα μου δεν έπρεπε να ζήσει,
γι’ αυτό γλυκιά μανούλα μου δεν έπρεπε να ζήσει.

Ήταν κακούργα κι άτιμη, ψεύτρα και μας γελούσε,
και μεσ’ στο σπίτι έφερνε, κάποιανα και μιλούσε.

Όταν την είδα μάνα μου, μαράθηκα σαν φύλλο,
αγκαλιασμένη ήτανε μ’ ένα δικό μου φίλο.

Την βάρεσα μεσ’ στην καρδιά, κακιά ήταν η ώρα,
και τώρα κλαίω μάνα μου κι εγώ σε ξένη χώρα.