Σουρωμένος κάθε βράδυ
από `δω η από `κεί
μέσ’ στης νύχτας το σκοτάδι
πέφτω σαν μικρό παιδί.

Χάνω τα βήματά μου
από την σούρα μου
για το κατάντημά μου
κλαίει η καρδούλα μου.

Μια γυναίκα το `χει κρίμα
για το χάλι μου αυτό
μ’ έχει αφήσει για έναν άλλον
η το ρίχνω στο πιοτό.

Χάνω τα βήματά μου
από την σούρα μου
για το κατάντημά μου
κλαίει η καρδούλα μου.

Σουρωμένος πάλι απόψε
να ξεχάσω προσπαθώ
το ένα πίνω πάνω στ’ άλλο
η στο τέλος πια μεθώ.

Χάνω τα βήματά μου
από την σούρα μου
για το κατάντημά μου
κλαίει η καρδούλα μου.