Οταν πεθάνω μη με κλάψουν οι καμπάνες
ούτε οι μάνες να πνιγούν σε στεναγμούς
Θέλω τ’ αγόρια να γεμίζουν τις αλάνες
και τα κορίτσια να φιλιούνται στους σταθμούς

Οταν πεθάνω μη με κλάψουνε οι φίλοι
ούτε καντήλι να μ’ ανάψουν οι δικοί
Θέλω τραγούδια της καρδιάς να λες τα χείλη
σαν την πικρή "Συννεφιασμένη Κυριακή".

Μόνο εσύ που σ’ αγαπώ και θα με κάψεις
αχ να μπορούσα νά `μαι από μια μεριά
να δω μια στάλα αν για μένανε θα κλάψεις
ή θα μου δώσεις κι άλλη μία μαχαιριά