Τα πλούτη του κόσμου καμιά σημασία
δεν είχαν μπροστά στην δική μου ευτυχία
σαν ήσουν κοντά μου εσύ.

Τώρα της γης είμαι ο πιο πονεμένος
κι από αγάπη βαριά προδομένος
κανένας ζητιάνος σε τούτη την πλάση
δεν έχει τη φτώχεια μου τώρα που σ’ έχω χάσει αγάπη μου.

Τα χείλη μου πάντα σου λέγαν τραγούδια
και όπου πατούσα ανθούσαν λουλούδια
γιατί μ’ αγαπούσες εσύ.

Τώρα της γης είμαι ο πιο πονεμένος
κι από αγάπη βαριά προδομένος
κανένας ζητιάνος σε τούτη την πλάση
δεν έχει τη φτώχεια μου τώρα που σ’ έχω χάσει αγάπη μου.