Σε παρασύραν μουσικές, αερικών του δάσους,
σ’ άγριας αγάπης ξέφωτο, στις εκβολές του πάθους

κι έχει ένα θαμπό φεγγάρι, μα φωτίζεσαι
και με ψεύτικα στολίδια καθρεφτίζεσαι
κι έχει ένα θαμπό φεγγάρι, μα φωτίζεσαι
και σε ποταμού καθρέφτη μου στολίζεσαι

Μούσες σου γλυκοτραγουδούν, τρελούς σκοπούς χορεύεις,
σ’ άδειων ερώτων θάλασσες, μονάχη ταξιδεύεις

κι έχει ένα θαμπό φεγγάρι, μα φωτίζεσαι
και με ψεύτικα στολίδια καθρεφτίζεσαι
κι έχει ένα θαμπό φεγγάρι, μα φωτίζεσαι
και σε ποταμού καθρέφτη μου στολίζεσαι

στάχτη γεννιέται απ’ τη φωτιά, στου έρωτα τα στέκια,
μαραίνονται τα γιασεμιά, δακρύζουνε τ’ αστέρια

κι έχει ένα θαμπό φεγγάρι, μα φωτίζεσαι
και με ψεύτικα στολίδια καθρεφτίζεσαι
κι έχει ένα θαμπό φεγγάρι, μα φωτίζεσαι
και σε ποταμού καθρέφτη μου στολίζεσαι