Στην αυλή,
στην αυλή του γείτονά μου
σε θυμάμαι λυγαριά μου
σαν δεντράκι αψηλή.

Χάθηκα,
χάθηκα το καλοκαίρι
στην σκιά σου μεσημέρι
με την ζέστη την πολύ.

Ξαπλωνόμουν στα κομμένα
τα πλατιά σου τ’ ανθισμένα,
ήσουν τότε κοριτσάκι
ήμουνα κι εγώ παιδί.

Τώρα πέρασαν τα χρόνια
και μας έδειρε ο βοριάς τους δυο,
τα κλαδιά σου μαδημένα
τα μαλλιά μου ασπρισμένα.

Γέρασες κι εσύ,
γέρασα κι εγώ.