Ξεχασμένο στην παλιά ξύλινη θέση
λες κι η μνήμη έκρυψε σε μια γωνιά
τη βαριά της σκουριασμένη κλειδωνιά
η ψυχή μη τη γυρίσει και πονέσει.

Αγκαλιές μη θυμηθεί απ ́ τα περασμένα
ή τραγούδια που σκαλίζουνε πληγές
κι όλα αυτά που ζωντανά κρατά το χθες
μες του χρόνου το σεντούκι κλειδωμένα.

Κάτι κίτρινα πορτραίτα με σκιές
σε κορνίζες που ́χουν τζάμια ραγισμένα
και αγάπες που σε χέρια τώρα ξένα
θα στοιχειώνουν τις ζωής μας τις χαρές.