Δε ζήλεψα ποτέ μου τα καράβια
που πάντα φεύγουν μ’ άγνωστο καιρό
Ούτε σε τραίνα πόθησα ν’ ανέβω
φοβόμουνα τον τελευταίο σταθμό

Δε γύρεψα ποτέ πολλά λιμάνια
μα μ’ έριξαν οι μπόρες της ζωής
Ούτε σταθμούς θέλησα να γνωρίσω
που δε θα με περίμενε κανείς

Είσαι λιμάνι μου κι αυτό μου φτάνει
Είσαι ο μόνος μου σταθμός
Έριξα άγκυρα στην αγκαλιά σου
κι έγινα δίπλα σου ακίνητος συρμός
Είσαι λιμάνι μου κι αυτό μου φτάνει

Μην τρέμεις πως θα φύγω κάποιο βράδυ
βάζοντας πλώρη γι’ άλλη αγκαλιά
πως θα σφυρίξω αντίο στο σκοτάδι
και μείνεις έρημος σταθμός στη μοναξιά