Αδικημένος στη ζωή
με πικραμένα χείλη
στενάζω πάντα και πονώ
μονάχος κάθε δείλι.

Μόνο πίκρες και αδικία
γνώρισα σε αυ΄τη τη κοινωνία

Βαδίζω και παραμιλώ
ποιος άραγε να φταίει
που βλέπω την κατάντια μου
και η ψυχή μου κλαίει

Μόνο πίκρες και αδικία
γνώρισα σε αυ΄τη τη κοινωνία

Κακό ποτέ δεν έκανα
αμάρτημα δεν ξέρω
και όμως με καταδίκασες
τύχη και υποφέρω

Μόνο πίκρες και αδικία
γνώρισα σε αυ΄τη τη κοινωνία