Άκου το (2) το αλητάκι
που σφυρίζει μες του δρόμου τη γωνιά
έρημο χωρίς σακκάκι
μες τη βαρυχειμωνιά

Στο πεζοδρόμιο κοιμάται το καημένο
κι όμως δε νοιάζεται αν κανα πρωί
το βρουνε πεθαμένο

Η μάνα του (2) το έχει αφήσει
και γυρίζει μες τις νύχτες μοναχό
και όλοι βλέπουνε το αλητάκι
μα κανένας δε νοιάζεται γι’ αυτό