Πόσο να αντέξει την ευθύνη η αφορμή
… στα ήσυχα νερά μας να χει φτάσει
και τη αγάπη μας σαν γέρικο σκαρί
στο πρώτο της το κύμα να σπάσει

Πώς να σταθούμε τώρα που έφτασε η στιγμή
στου χωρισμού μας τη στιγμή, την ποιο μεγάλη
και οι ματιές μας καρφωθήκανε στη γη
ποιο γιατρικό, γι αυτόν τον πόνο που θα ρθει

Ας πούμε ότι έτσι είναι η ζωή
και ας βαδίσουμε αυτό το μονοπάτι
κι αν μονοπάτι μείνει μέχρι το πρωί
ας πούμε ότι έτσι είναι η ζωή

Πώς να κρατήσω ότι είχα ονειρευτεί
να ξαναχτίσω ότι έγινε κομμάτια
σε μια ελπίδα θα αφήσω τη φυγή
για ότι έρθει ας κοιτάξουμε στα μάτια.