Το ακρογιάλι δέρνανε τα κύματα
στο πρώτο τέταρτό της η σελήνη
θροϊσματα φιλιών και ψιθυρίσματα
ή θα χαθεί, ή θα `ρθει, ή θα μείνει.

Καθίσαμε σ’ ένα κεντράκι απόμερο
τ’ αγέρι κι η σιωπή μιλούσαν μόνο
το είδωλό σου στα νερά σαν όνειρο
της ξενιτιάς σαν παίρναμε το δρόμο.

Τυχαία μες στον κόσμο πορευτήκαμε
φωνές περίγων ψάχνοντας τους κήπους
όσοι ωραία το φως τους σπαταλήσανε
ας είναι η νυχτιά καλή μαζί τους.

Μέτρησα στου μυαλού μου τα γυρίσματα
όσα γεφύρια πίσω σου έχεις ρίξει
δε θέλω πια ιδέες μόνο αισθήματα
σαν τριαντάφυλλο κι η καρδιά ν’ ανοίξει

Το ακρογιάλι δέρνανε τα κύματα
στο τελευταίο τέταρτό της η σελήνη
θροϊσματα φιλιών και ψιθυρίσματα
ανείπωτο τραγούδι έχουν γίνει.