Πού `ναι η αγάπη μας,
πού `ν’ το σπιτικό μας
που `ναι η λατρεία μας
που `χαμε οι δυο μας;

Όλα πια τα γκρέμισες
τα `κανες ρημάδια
κι έμεινα να τριγυρνώ
μόνος στα σκοτάδια.

Έφυγες χωρίς να το σκεφτείς
θα γυρίσεις όμως να με βρεις,
θα γυρίσεις κάποιο δειλινό
γιατί ξέρεις φως μου πως πονώ.

Σβήσαν τόσα όνειρα,
χάθηκαν ελπίδες
και με δέρνουν συμφορές
μαύρες καταιγίδες.

Τώρα ούτε θάνατο
πια υπολογίζω
μια καρδιά που θέλησε
πάντα να δακρύζω.

Έφυγες χωρίς να το σκεφτείς
θα γυρίσεις όμως να με βρεις,
θα γυρίσεις κάποιο δειλινό
γιατί ξέρεις φως μου πως πονώ.

Όλα πια τα γκρέμισες
τα `κανες ρημάδια
κι έμεινα να τριγυρνώ
μόνος στα σκοτάδια.

Γύρνα πίσω αγάπη μου
γύρνα κάποιο δείλι
μέσα στον χειμώνα μου
ήλιος να ανατείλει.

Έφυγες χωρίς να το σκεφτείς
θα γυρίσεις όμως να με βρεις,
θα γυρίσεις κάποιο δειλινό
γιατί ξέρεις φως μου πως πονώ.