Εκοντοσίμωσε η αυγή όφου και ξημερώνει,
Κι αγωνία ανέ φανεί στ’ όνειρο μεγαλώνει.

Ώρα που σκάει η ανατολή και ροδοκοκκινίζει,
Η θύμησή τζη στα νερά του νου μου αρμενίζει.