Σπέρνω θερίζω και λυχνώ μα τον καρπό τον χάνω,
δε ξεχωρίζει απ’ τ’ άχερα κι άδικο κόπο κάνω.

Στ’ αλώνι στένω το λαμί και το θρυνάκι πιάνω,
μ’ αφού αέρας δε φυσά, σπυρί καρπό δε βγάνω.