Είν’ η ζωή μιαν αστραπή βροντή το πέρασμά της
κι εγώ μια θλιβερή στιγμή μπροστά στον έρωντά της.

Έσπασ’ ο χρόνος το γυαλί και ράγισε τη νιότη
κι έρχετ’ απ’ όλους τσί καιρούς μια δυνατή κρυγιώτη.

Ετελειώσαν οι χαρές άλλες δεν περιμένω
αυτοί που μου χρωστούσανε μ’ έχουνε πλερωμένο