Είσαι ψεύτρα, σου το λέω
κι ούτε θα σε ξαναδώ,
μου `χεις κάψει την καρδιά μου
και μ’ αφήνεις πάντα να πονώ.

Όπως εγέλασες πολλούς,
έτσι γελάς κι εμένα,
αχ, ψεύτρα, άσπλαχνη,
κακιά, τι σου `χω καμωμένα.

‘Σύ, κακούργα ψεύτρα και της καρδιάς μου κλέφτρα,
ή πάψε να με τυραννείς, ή πες μου να πεθάνω,
με μια σου ολόγλυκη ματιά, για πάντα θε να γιάνω.