Κάθε γλυκοχαράματα
με πνίγουνε τα κλάματα
όταν βλέπω στο πλευρό μου
το ορφανό μας το παιδί
και πλάι μου δεν είσαι εσύ.

Όσο ζω δεν το πιστεύω
πως μ’ αρνήθηκες εσύ
αφού ξέρω άγγελέ μου
την καλή σου την ψυχή,
μα φοβάμαι μην πεθάνω
και θα βρεις στο γυρισμό
το παιδί σου δίχως μάνα
κι έναν ξύλινο σταυρό.

Τ’ όνομά σου το γλυκό
που τραγούδι μου `γινε γλυκό
νανουρίζω και κοιμάται
το ορφανό μας το παιδί,
τον πόνο μου για να μην δει.

Όσους ρώτησα δεν ξέρουν
να μου πουν ειλικρινά
τι σου κάνανε καλέ μου
και αργείς στην ξενιτιά.
Μα φοβάμαι μην πεθάνω
και θα βρεις στο γυρισμό
το παιδί σου δίχως μάνα
κι έναν ξύλινο σταυρό.