Είναι τόσος καιρός που ανοίγονται κόσμοι μπροστά μου
Κι άλλος τόσος θυμός που το κλείνω βαθιά στη γροθιά μου
Μια ζωή φαντασία να μετρώ βήματα που δε κάνω
Και μια στείρα εμπειρία που με κλείνει ξανά στη φωλιά μου
Κι έρχονται τα μεσάνυχτα
Να μου δείχνουνε τ’ άγνωστα
Όλα αυτά που εγώ θέλω
Κι άλλο τόσο δε κάνω

Τα μεσάνυχτα πέφτω
Κι ανοίγω μια ρωγμή
Απ’ του νου μου τις σκέψεις
Που αφήνονται μ’ ορμή
Δεν μπορείς να με δέσεις
Θα ζήσω δεν μπορώ
Του ονείρου οι διαθέσεις
Παλιά μου τέχνη κόσκινο

Αγχωμένο το φως τρεμοπαίζει καθώς περιμένω
Να διαλέξω αν θα ζω στα δειλά μια ζωή που αναμένω
Κι αν για πρώτη φορά θα τις πω τις αλήθειες καθρέφτη
Να σταθεί διαφορά στη μεγάλη θηλιά χρόνια ψεύτη
Κι έρχονται τα μεσάνυχτα
Να μου δείχνουνε τ’ άγνωστα
Όλα αυτά που εγώ θέλω
Κι άλλο τόσο δε κάνω

Τα μεσάνυχτα πέφτω
Κι ανοίγω μια ρωγμή
Απ’ του νου μου τις σκέψεις
Που αφήνονται μ’ ορμή
Δεν μπορείς να με δέσεις
Θα ζήσω δεν μπορώ
Του ονείρου οι διαθέσεις
Παλιά μου τέχνη κόσκινο