Ρωγμή στου εγώ μου το κελί
και εσύ σαν κλέφτης τριγυρίζεις,
πληγή στο σώμα είσαι ανοιχτή
πονάς μα αγάπη μου χαρίζεις.

Κύκλοι σε λαβύρινθο θολό
πόλεμος για μια καληνύχτα,
θύματα μες τον εγωισμό
και έγινε η ένταση συνήθεια.

Σε μισώ τη μια,
σ’ αγαπώ μετά
καίω κάθε πρέπει στη φωτιά.

Δεν υπάρχουν κανόνες
ούτε όρια και χειμώνες
μόνο αγάπη δίχως λογική.

Δεν υπάρχουν κανόνες
ξέχνα δάκρυα και συγγνώμες,
μια καρδιά που τόσο αναζητεί
αγάπη αναρχική.

Γιορτή, το κάθε βράδυ γιορτή
μα εσύ αδέξια το γκρεμίζεις.
Μισή, η κάθε λέξη μισή
χτυπάς σημάδια με γεμίζεις.

Ρίχνω τα εγώ μου στο γκρεμό
ρίξε τοίχους και άσε πια τα δίχτυα,
τρέμουμε και οι δυο το σ’ αγαπώ
και ότι μας τραβάει από τα ίδια.

Σε μισώ τη μια,
σ’ αγαπώ μετά
καίω κάθε πρέπει στη φωτιά.

Δεν υπάρχουν κανόνες
ούτε όρια και χειμώνες
μόνο αγάπη δίχως λογική.

Δεν υπάρχουν κανόνες
ξέχνα δάκρυα και συγγνώμες,
μια καρδιά που τόσο αναζητεί
αγάπη αναρχική.