Αγόρι μου κι απόψε κλαις
και πως θα χωριστούμε πάλι λες
και με κοιτάς στα μάτια
και γυρεύεις να σου πω αν σ’ αγαπώ.

Αγόρι μου ανησυχείς
που πέφτουνε οι στάλες της βροχής,
φοβάσαι το χειμώνα μη σου φύγω
μακριά με τα πουλιά.

Δε γίνεται, δε γίνεται
χωρίς δική σου ανάσα ν’ ανασαίνω.
Της ψυχής μου εαυτέ
ποτέ, ποτέ, ποτέ
δε φεύγω πια, δεν ξεριζώνεται η καρδιά.

Αγόρι μου κι απόψε κλαις
και πως θα χωριστούμε πάλι λες
και με κοιτάς στα μάτια
και γυρεύεις να σου πω αν σ’ αγαπώ.

Δε γίνεται, δε γίνεται
χωρίς δική σου ανάσα ν’ ανασαίνω.
Της ψυχής μου εαυτέ
ποτέ, ποτέ, ποτέ
δε φεύγω πια, δεν ξεριζώνεται η καρδιά.

Αγόρι μου ανησυχείς
που πέφτουνε οι στάλες της βροχής,
φοβάσαι το χειμώνα μη σου φύγω
μακριά με τα πουλιά.

Δε γίνεται, δε γίνεται
χωρίς δική σου ανάσα ν’ ανασαίνω.
Της ψυχής μου εαυτέ
ποτέ, ποτέ, ποτέ
δε φεύγω πια, δεν ξεριζώνεται η καρδιά.